ای لَبَت خشک‌تر از، ساحل دریا پسرم            خـجـلـم از تـو نـشـد، آب محـیـا پـسـرم

دیـدی آخـر، هـمه زانـو زدنم را دیـدن            کمکـم کن، مـنِ افـتـاده ز پـا را پـسـرم

مثل تسبیح تنت، یکصد و یک دانه شده            با تنت ذکـر گـرفـتـم، که خـدایـا پـسرم

جسم تو بیشتر از وسعت دار الحرب است            می‌زنم خـیـمه به انـدازه صحـرا پـسرم